My world has no judgment against those categories that the human world has created
A conversation with Eda Yorulmazoğlu
Asena Doğan & Huo Rf
14 min. read / scroll down for text in Turkish
First of all, I would like to talk a little bit about you, where did you grow up, where do you live, how did your education, the places you grew up/live and your family have an impact on your practice?
I grew up in America in the suburbs of Chicago. When I was in middle school I started to teach myself how to sew. As I understood that sewing was something I wanted to pursue I began searching for outside classes. During the summer’s in Turkey I was lucky enough to have a teacher come to our house and teach me how to pattern and sew. When I started high school I signed up for classes on the weekends at SAIC further enhance my design and sewing skills. My family was always supportive of my work and I think that allowed me to thrive even more.
Whether or not fashion should be considered art is an endless debate. Like many talented artists, I see your designs are called wearable art, how do you define yourself and your designs?
I definitely see myself as an artist amongst other things because I don’t want to be constrained by the standards of fashion. If I want to make a dress that turns into a house, I don’t wanna be questioned if it is fashion. I just want to create work that makes me happy and not worry of how it will be perceived. I am an artist, I am a designer, I am a sculptor, I am a writer, I am a performer, I am a mother to my creatures, I am not only one thing. I don’t think most of us are. My creations are my children. I remember every step that it took to birth them. They are apart of my soul in every way.
All of your designs are the protagonists of a story, can you tell us a little about that world? How did you come up with the idea of producing clothes that do not look like humans at all, and even consciously face the human form, what kind of feedback do you get?
At one point during college I was trying to create a collection that was very wearable for an assignment we had. I was very stressed out because I was trying to create some thing someone would buy, simpler, and very much recognizable to any audience. This was very stressful for me and it confirmed that this was not the road I wanted to take. I don’t want to think of what’s in season or even what’s the typical idea of flattering. Because when we think of the human form we get into stereotypes of the beautiful body created by the industry. I don’t want my audience nor myself to worry if the body we have is good enough. That is why I like to experiment with shapes, colors, and materials to distort the idea of the body itself. When people look at my work I don’t want them to contemplate how their body will look in the garment. I want them to just enjoy what is in front of them and perhaps even distract them enough to bring them into my world. I want my work to be open to any race, gender, and size because my world has no judgment against those categories that the human world has created.
I would like to learn about the production process and the mediums and methods you prefer to use in your work. Does the world your designs belong to determine the methods and materials you prefer?
There are many ways I can get into designing. Sometimes it’s a dream, sometime it’s a life experience, or a feeling. It dances in my head and I can figure out the movement and colors, then when it’s more ready I draw it out. I don’t really do multiple sketches. Most my designs come from one drawing. Then comes the fabric which is super important because it’s like the skin of the creature. Either I find a material that works for it, or I completely make my own texture. I definitely go for color, because I want to live in a world with endless hues.
.
How did your interaction with drag culture begin, did it have an impact on both your work and personal life/personality? What was the contribution of working and close interaction with drag performers to your artistic practice? How do you connect with people who follow you and carry your business?
During my last year of College I was invited to a party at Berlin Night Club to be the ‘Designer of the Night’. It was my first time working with Drag performers and it changed my life. I dressed everyone with their pre-styled looks and through out the night the looks evolved into things I never imagined. I remember my friend Bon Bon turning my stroller into a top. The atmosphere was so accepting and free, it was just the type of groove I needed to create my world I envisioned. I said, ok I’ll stay and I never left and I never will. After I graduated a couple months after that I started going out to the clubs as much as I can by myself. It was definitely not in my normal nature to do that as I am kind of an introvert but it was the only way to start networking. As I slowly started working with more drag queens my business slowly grew and six years later it’s thankfully still growing. Working with this community helped me not be afraid of who I am and create art on my terms. It allowed me to have a home where my creatures and I would be accepted and safe.
Can you tell us a little bit about the projects you have collaborated with the artists? Do you have any new projects planned?
One of my most recents was a look for Willow Pill that was worn on Rupaul’s Drag Race. I love this look because it’s so me but that colors were a little out of my recent comfort zone. Working with Willow Pill was so fun and our minds work so well together it was a breeze. The whole look was amazing to see on the runway and the critiques went really well.
There was also the Mother Beast look I made for Denali. I remember it being prime time during the pandemic and it was one of projects that got me motivated again after a short depression phase due to lock downs. I started getting into sequins more and I was so excited to make a glam, preggo, extra limb creature.
I have plenty of more collaborations coming and I’m so thankful for that. I love working with others to create them something that both of us can love and cherish.
Are there people and things that contribute to your art practice and design process, that give you the courage and inspiration to produce or exhibit? If so, why and how do you get inspired?
My inspirations can come from a dream, the things I see in my surroundings , or my real life experiences. I am attracted to a lot of textures so especially when I walk around in nature I’ll take photos of regular patterns and shapes. Other times I’ll see things in my dreams that are goofy and wild, so I’ll try to bring those to life. The most powerful inspirations are the people around me. Sometimes when I’m designing I’ll think of someone and I’ll try to embody their soul in the design. An example is when I was inspired to make the Sick Coat. I made it when my Aunt had stage 4 colon cancer. They way I was able to somewhat distract myself is make something that reminded me of her. Fabulous. I was even able to wear it during a 5 min photoshoot at a hospital. The nurses weren’t ready for that and they’ll never be the same, but they were happy. During the dark times in my life, I like the use my art as a therapy. Many of my favorite pieces were made during these dark times, and the way to get through them is to turn dark into light.
Is there a point you want to reach or dream of as an artist?
I really want to go into more film or TV so I can really create a world that everyone can access digitally. I want to fully create the sets, the characters, their daily lives, and everything that just comes with creating a world. I love doing in person shows but one of the big disadvantages of that is many people cannot attend because of location. Also there’s only so much you can do in creating the designs when you’re working with certain venues. If I can be given a space where I can leave open installation for a show for a couple of weeks that would also be a dream. But definitely waiting for my creatures to be up on the big screen.
What are you doing these days, what's on your calendar?
I’m trying to do more events in Turkey to highlight the queer scene. We did a show called ‘ Magical Births’ in June and it was a lot of the audience’s first time seeing a show in that style. I want more people to experience our queer events and feel safe being their true selves. I’m trying to create more accessible products for everyone to enjoy. Create more shows and performances. Figuring out how I can do more On-The-Go Birthing. I want my creatures to slowly take over the world, create a new civilization, and live in peace.
Benim dünyamda insan dünyasının yarattığı kategorilere karşı bir yargı yok
Eda Yorulmazoğlu ile sohbet
Asena Doğan & Huo Rf
14 dakika okuma süresinde
Öncelikle biraz senden bahsedelim istiyorum; nerede büyüdün, nerede yaşıyorsun, eğitimin, büyüdüğün/yaşadığın yer ve ailen pratiğini nasıl etkiledi?
ABD’de, Chicago’nun banliyölerinde büyüdüm. Ortaokuldayken kendi kendime dikiş dikmeyi öğrendim. Şu andan bakınca anlıyorum, dikiş benim ilerlemek istediğim bir şeymiş ki bu alanda kurs araştırmaya başladım. Türkiye’de geçirdiğimiz yaz tatillerinde şansıma evimize gelen ve bana desen ve dikiş öğreten bir öğretmenim oldu. Liseye başladığımda düzenli gittiğim Chicago Sanat Enstitüsü’nde (SAIC) hafta sonu dersleri desen ve dikiş yeteneğimi geliştirdi. Ailem de her zaman işime çok destek oldu, sanırım bu da gelişmemin önünü açtı.
Modanın sanat kabul edilip edilmeyeceği bitmek bilmeyen bir tartışma konusu. Birçok yetenekli sanatçı gibi senin tasarımlarının da giyilebilir sanat olarak adlandırıldığını görüyorum, sen kendini ve tasarımlarını nasıl tanımlıyorsun?
Kesinlikle kendimi bir sanatçı olarak görüyorum çünkü moda standartlarıyla kısıtlanmak istemiyorum. Eve dönüşen bir elbise yapmak istersem, bunun moda olarak tanımlanabilecek olup olmadığına dair sorgulanmak istemiyorum. Sadece beni mutlu eden ve nasıl algılanacağından endişe etmeyeceğim işler yaratmak istiyorum. Ben sanatçıyım, tasarımcıyım, heykeltıraşım, yazarım, icracıyım, yaratıklarımın annesiyim, tek bir şey değilim. Çoğumuzun tek bir şey olarak tanımlanabileceğini düşünmüyorum. Yarattığım her şey benim çocuğum. Onları doğurmak için attığım her adımı hatırlıyorum. Hepsi ruhumun birer parçası.
Tasarımlarının hepsi bir hikayenin kahramanları aslında, o dünyayı biraz anlatabilir misin? İnsana hiç benzemeyen hatta bilinçli şekilde insan formunu karşısına alan kıyafet üretme fikri nasıl ortaya çıktı, nasıl geri dönüşler alıyorsun?
Üniversite zamanı bir ödevim için proje olarak çok giyilebilir bir koleksiyon oluşturmaya çalışıyordum. Çok stresli bir süreçti çünkü birinin satın alabileceği, daha basit ve herhangi bir kişi tarafından çok rahat tanınacak/algılanacak bir şey yaratmaya çalışıyordum. Üretmeye çalışırken yaşadığım stres gitmek istediğim yolun bu olmadığını doğruladı. Bu sezon hangi parçaların öne çıktığını, hatta modanın tipik onaylama/güzelleme fikrinin ne olduğunu düşünmek istemiyorum. Bu taraftan insan formunu düşündüğümüzde, endüstrinin yarattığı güzel vücut klişelerine giriyoruz. Bedenimiz bizim için yeterince iyi olduğu sürece bu konularda hem seyircim hem de kendim endişelenmemeliyiz. Bu yüzden beden fikrini çarpıtmak için şekiller, renkler ve malzemelerle deneyler yapmayı seviyorum. İnsanların işlerime baktığında vücutlarının giysinin içinde nasıl görüneceğini düşünmelerini istemiyorum. Sadece önlerinde durandan zevk almalarını ve işlerimin belki de onları benim dünyama çekecek kadar dikkatlerini dağıtmasını istiyorum. İşlerimin her ırka, cinsiyete ve boyuta açık olmasını istiyorum çünkü benim dünyamda insan dünyasının yarattığı kategorilere karşı bir yargı yok.
Üretim sürecini ve bu süreçte işlerinde kullanmayı tercih ettiğin medyumları, metotları öğrenmek istiyorum. Tasarımlarının ait olduğu dünya tercih ettiğin yöntemler ve malzemede belirleyici oluyor mu?
Tasarım sürecine başlamamın birçok yolu var. Bazen bir rüya, bazen bir deneyim ya da bir his. Kafamda dans ediyor, hareketi ve renkleri algılayabiliyorum, sonrasında daha hazır olduğunu hissettiğimde onu çiziyorum. Çoklu eskiz yapmıyorum aslında. Tasarımlarımın çoğu tek bir çizimden geliyor. Çizimden sonra kumaş geliyor, yaratığın derisini oluşturduğu için çok önemli. Ya işe yarayan, kafamdakini tamamlayacak bir malzeme buluyorum ya da tamamen kendim dokuyu oluşturuyorum. Ayrıca üretirken renkten pek kaçınmıyorum çünkü sonsuz renk tonlarının olduğu bir dünyada yaşamak istiyorum.
Drag kültürü ile etkileşimin nasıl başladı, hem işin hem de kişisel hayatın/kişiliğin üzerinde etkileri oldu mu? Drag performans sanatçıları ile birlikte çalışmanın ve yakın etkileşiminin sanatsal pratiğine katkıları neler oldu? Seni takip eden ve işlerini taşıyan kişilerle nasıl bir bağ kuruyorsun?
Üniversitedeki son senemde Berlin Night Club’da 'Gecenin Tasarımcısı' olmak için bir partiye davet edildim. Drag sanatçılarıyla ilk kez çalıştım ve bu deneyim hayatımı değiştirdi. Hepsine önceden tasarladığım işleri giydirdim ve gece boyunca görünümleri hayal bile edemediğim şeylere dönüştü. Arkadaşım Bon Bon'un tasarladığım puseti bir üst giysisine çevirdiğini hatırlıyorum. Ortamın atmosferi o kadar özgür ve kabulleniciydi ki, hayal ettiğim dünyamı yaratmak için ihtiyacım olan türden bir sığınaktı. Tamam kalacağım dedim ve oradan hiç ayrılmadım ve asla da ayrılmayacağım. Mezun olduktan birkaç ay sonra, kendi başıma olabildiğince çok kulübe gitmeye başladım. Bir tür içe dönük olduğum için bunu yapmak kesinlikle doğama ve normalime aykırıydı ama bir şekilde çevre oluşturmaya başlamanın tek yolu buydu. Yavaş yavaş daha fazla drag sanatçısı ile tanıştım ve çalışmaya başladım, işim de aynı şekilde büyüdü ve altı yıl sonra şanslıyım ki hala büyüyor. Draq topluluğu ile çalışmak, kim olduğumdan korkmamamı ve kendi kurallarımla sanat yapabileceğimi hatırlattı. Yaratıklarım ve benim için kabul edileceğimiz ve güvende olacağımız bir evimiz olabilmesini sağladı.
Sanatçılarla işbirliği yaptığın projeleri biraz anlatabilir misin? Planladığın yeni projeler var mı?
En son yaptığım şeylerden biri, Rupaul's Drag Race'de Willow Pill'e giydirdiğim bir işti. Bu işin stilini çok seviyorum çünkü çok bendim ama çalıştığım renkler son zamanlardaki konfor alanımın biraz dışındaydı. Willow Pill ile çalışmak çok eğlenceliydi ve zihinlerimiz birlikte o kadar iyi çalışıyor ki sürecin nasıl geçtiğini anlamadım bile. İşimle birlikte tüm stili podyumda görmek harikaydı ve eleştiriler de çok iyiydi.
Bir de Denali için yaptığım Mother Beast (Canavar Anne) görünümü vardı. Pandemi sırasında Drag Race’de işimi ekranda prime time’da gördüğümü hatırlıyorum, kısıtlamalar nedeniyle kısa bir depresyon döneminden sonra beni tekrar motive eden projelerden biriydi. Pullarla daha çok ilgilenmeye başladım ve glam, preggo, ekstra uzuvlu bir yaratık yapacağım için çok heyecanlıydım.
Gelecekte planlandığım çok daha fazla işbirliği olacak ve bunlar için şimdiden çok müteşekkirim. Birlikte sevebileceğimiz ve değer vereceğimiz bir şey yaratmak için başkalarıyla çalışmayı seviyorum.
Sanat pratiğine ve tasarım sürecine katkıda bulunan, sana üretmek veya sergilemek için cesaret ve ilham veren kişiler ve şeyler var mı? Varsa neden ve nasıl ilham alıyorsun?
İlhamımı bir rüyadan, çevremde gördüğüm şeylerden veya deneyimlerimden alabiliyorum. Pek çok doku ilgimi çekiyor, bu yüzden özellikle doğadayken düzenli desen ve şekilleri fotoğraflıyorum. Bazen de rüyalarımda aptal ve vahşi şeyler görüyorum, uyanınca onları hayata geçirmeye çalışıyorum. En güçlü ilham kaynaklarım çevremdeki insanlar. Bazen tasarım yaparken tanıdığım birini düşünüyorum ve işimde onun ruhunu yansıtmaya çalışıyorum. Örnek olarak Sick Coat'u yapmak için ilham aldığım zaman geliyor aklıma. Bu işi teyzem 4. evre kolon kanseriyken yapmıştım. Dikkatimi bir şekilde dağıtabilmenin tek yolu, bana onu hatırlatan bir şey üretmekti. Görkemli bir şey. Hatta ürettikten sonra işimi bir hastane odasında beş dakikalık bir fotoğraf çekiminde bile giyebildim. Oradaki hemşireler buna hazır değildi ve asla eskisi gibi olmayacaklardı ama mutluydular. Hayatımın karanlık zamanlarında sanatımı terapi olarak kullanmayı da seviyorum. En sevdiğim parçaların çoğu bu karanlık zamanlarda üretildi ve bu hisleri aşmanın yolu karanlığı aydınlığa çevirmekten geçiyor.
Sanatçı olarak ulaşmak istediğin ya da hayal ettiğin bir nokta var mı?
Herkes tarafından dijital olarak erişebilir bir dünya yaratabilmek için gerçekten daha fazla film veya televizyon projesinde yer almak istiyorum. Setleri, karakterleri, günlük yaşamlarını ve bir dünya yaratmanın getirdiği her şeyi tamamen baştan yaratmak ve üretmeyi hayal ediyorum. İşlerim için yüz yüze gösterimler yapmayı seviyorum ama bunun en büyük dezavantajlarından biri konum nedeniyle birçok insanın katılamaması. Ayrıca belirli mekanlarla çalışırken ve bunun için tasarımları oluştururken yapabileceğiniz çok şey var. Hayallerimden biri de birkaç haftalığına bir gösteri için açık yerleştirme bırakabileceğim ve gezilebilecek bir yer verilmesi. Ama kesinlikle yaratıklarımın büyük ekrana çıkmasını bekliyorum.
Bu sıralar neler yapıyorsun, yakın takviminde neler var?
Queer topluluklarını öne çıkarmak için Türkiye'de daha fazla etkinlik yapmaya çalışıyorum. Haziran ayında Magical Births (Sihirli Doğumlar) adlı bir gösteri yaptık ve seyircilerin çoğundan ilk kez bu tarzda bir gösteri izlediğine dair geri bildirim aldık. Daha fazla insanın queer etkinlikleri deneyimlemesini ve gerçek benlikleri ile güvende hissetmesini istiyorum. Herkesin zevk alması için daha erişilebilir ürünler yaratmaya çalışıyorum, daha fazla gösteri ve performans oluşturabilmeye, nasıl daha fazla hareket halinde doğum yapabileceğimin yollarını bulmaya çalışıyorum. Yaratıklarımın yavaş yavaş dünyayı ele geçirmesini, yeni bir medeniyet yaratmasını ve barış içinde yaşamasını istiyorum.